شاید سر گرد بودن زمین یه سری آدم سر بحث باشن و با یسری دلیل درست و غلط
ولی این زمان گرده
تکرار تاریخ...دلیل منطقی تر از این برای گرد بودن زمان؟
کسی رو از دست دادیم که ۱۳۵۷ توی ۱۴۰۱ زندگی می کرد واسه...کی؟؟ واسه کسی که همون سال ۱۳۵۷ تو سال ۱۲۵۷ زندگی میکرد
چرا پلیسی که هدف به وجود اومدنش ارامش و امنیته دلیل همهمه و ناامنی شه
این سری نشه،هیچ وقت نمیشه!
ذوقمو کور نکن..
من ذوقم کورشه..
هیچیو نمیبینم..حتی زیبایی خنده هاتو
پ.ن:عه...ذوقم کور شده:)
امروز مثل هر ادم دیگه ای رفتم مدرسه
دیگه یازدهمم
هر ادم دیگه ای توقع داره مثل یه ۳۰ ساله رفتار کنم(حقم دارن این وضعیت های اخیر از هر ادمی یه ادم دیگه ساخت..)
فقط چند لحظه به نفس این کاری که میگم فکر کنین :
دوست من عینکیه ، به خاطر خواهرش که زنگش ۳۰ دقیقه از اون دیر تر شروع میشه اصولا نسبت به بقیه مون دیر تر هم میرسه
ما یه اکیپ ۶ نفره ایم که همیشه باهم میشینیم
ما از اول مهر یه جای مشخص داریم که همون جا میشینیم هممون
امروز دوست من ـ مثل همیشه - دیر تر از بقیه رسید(بماند خیابان ها شلوغ بود و ۳ نفر دیگه هم بعد اون رسیدن)
اتفاقی که افتاده بود چی بود؟ یکی از بچه های کلاس که جای بدی هم نمیشست ولی طماع بود و صبح عین بچه های ۵ ساله(که باز بخاطر بچه بودنشون گذشت میکنن ولی این دوست محترم نکرد)اومده بود نشسته بود جای دوست ما و دوست ما با وجود عینکی بودنش مجبور بدو بره اون ته بشینه
خانم هم بلند نمیشد چرا؟چون دوست داشت
اخرم بلند نشد و ما مجبور شدیم جامون رو عوض کنیم
(این اتفاق دقیقن پارسال هم افتاده بود)
...
امروز همه توقع داشتن ما گذشت کنیم
همون دوستم که این شخص نشسته بود جاش بلند شد گفت : من حاضرم ته ته کلاس ، دور ترین جا از تخته بشینم ، ولی این کاری که این شخص کرده رو در نظر بگیر!!چقدر خودخاهانس میبینی؟چه فرقی میکنه با وضعیت مملکت؟اولش فقط یه نفر سر جاش نبود اما الان ۳۰ نفر ادم سر کلاس سر جاشون نیستن..عین وضعیت کشورمون که اونی که درک داره،فهم داره،شعور داره،انسانیت داره
سزاواره مرگه..
ولی اونی که شرف نداره،خودخواهه،طماعه،خرابه...۱۰۰ سال زندگی میکنه تهشم که میمیره میگن شهید شد هه
این چه فرقی با جامعه ای داره که دکترای صنعتی شریفش اسنپ کار میکنن ولی اونی که به خاطر باباش صندلی شریف گرفته مطب بزنه تهشم بگن طرف پسر/دختر فلانیه؟؟
...
جامعه ی ما خیلی مریضه
خیلی زیاد
هر جا رو بگیری از یجای دیگه در میره
این جهان سوم مریض ۱۴۰۰ سال دیگه هم برای درست شدن وقت میخواد..
پ.ن : امروز برام روز سختی بود..درد و دل کردم
هر ادمی باید یکبار این اهنگ رو گوش بده تا بده خودش بیاد :)
چجوری از مرگ میترسید؟
ادم ها تا بیدارن..تا نفس میکشن..تا تکون میخورن
جنایت میکنن
از روی هم دیگه رد میشن
تو بدترین شرایط همدیگه رو به کتفشون هم نمیگیرن
ولی وقتی میمیرن که خیلی قشنگ ترن
ساکت..اروم..بی خطر
شما دردی احساس نمیکنین..اونم دردی احساس نمیکنه
شما اسیبی نمیبینید
اون هم اسیبی نمیبینه
پس عدالت اگر این نیست چیه؟
بمیرید بمیرید و زین مرگ مترسید
کز این خاک برآیید سماوات بگیرید
بمیرید بمیرید و زین نفس ببرید
که این نفس چو بندست و شما همچو اسیرید
-احمد شاملو
-برشی از افکار یک سایکوپث سی درصدی
خندیدم..خندیدی
بوسیدمت..خندیدی
توی آغوشم گمت کردم..خندیدی
بهت خیره شدم...خندیدی
من برای خنده هات جون میدادم تا وقتی که...
با گریه رفتم ولی تو خندیدی)
پ.ن : مجیک چیه؟ به موزیک هایی ک وقتی گوششون میدم دلم میره میگم مجیک
دایره المعارف طناز*
ایستادن توی مسیری که تنها نورش ، نوره مهتابه و تنها صداش صدای بادی که برگه های افتاده روی زمین رو وادار به رقصیدن میکنه ..هم ترسناکه گیج کننده
البته اگر مسیر صاف باشه..
اگر دو راهی باشه نرسیدن به جنون از برنده شدن یک میلیارد دلار بیشتر نشان دهنده ی خوش شانسیه
کاش میتونستم زندگیم رو بدم دست کسی و چیده شده و مرتب تحویلش بگیرم
چون این دوراهی منو داره به جنون میکشه..
چقدر فراموش کردن و فراموش شدن زیباس..
#انتشار
من هنوزم از این کوچه میگذرم
هنوزم با قدم برداشتن روی برگ ها ملودی اشنایی رو مینوازم که مدت ها قبل در پوشه ی اشتباهاتم در قفسه ی خاطراتم ذخیرش کردم
هنوزم به خونه هایی که بعضی کاخ شده و بعضی مثل مال من بخشی از خاک شده نگاه میکنم تا باور کنم زندگی جریان داره
باور کنم که من به طور دوست داشتنی از این کوچه و ادماش بیزارم
-فروردین ماه ۱۴۰۱
-برشی از افکار فردی مایل به فراموشی
همیشه فکر میکردم بی تو نمیتونم
فکر میکردم بهت نیاز دارم
ولی امروز فهمیدم اونی که بهم نیاز داره تویی
بخام روراست باشم
وقتشه برام زانو بزنی و التماس کنی که اون نفسی که جون بقیه رو گرفته تو رو به ارزوی مرگ نندازه !
دستاش رو توی جیب پالتوی قهوه ای رنگش فرو برد
شونه هاش رو جمع کرد تا شال پیچیده شده دور گردنش بینی و دهانش رو خوب بپوشونه
دور و برش پر از چراغ های رنگی و ادم های خوشحالی بود که خرید های کریسمس رو با خودشون میکشیدن احاطه شده بود
لباس سفید زمین پر از رد پا شده بود
همینطور که اطرافش رو برانداز میکرد چشمش به نیمکت خالی خورد
با دست هاش برف های نشسته روی نیمکت رو زمین ریخت و نشست
نفس های لرزونش رو رها کرد و به بخاری ک از بین لب هاش خارج میشد نگاه کرد
صدای گروه های اوازی که از طرف کلیساها میومدن توی قسمت هایی از شهر و سرود سال نو رو میخوندن روحش رو لمس میکرد
هنوز زمان زیادی نگذشته بود که حضور کسیو کنار خودش حس کرد
دلیلی نمیدید برگرده و ببینه کیه به هر حال چند دقیقه ی دیگه باید بلند میشد...ولی...
چرا انقدر انرژی این مرد آشنا بود...
انگار که اون...بخشی از یه خاطره از یه رویای کودکانه ی پسر داستان ما بود ...
خرس های رقصان
بال های رنگی
همه آن چیزی است که به یاد می آورم
و کسی دارد آوازی می خواند
یکی از روزهای ماه دسامبر...
پ.ن : پیشنهاد میکنم اهنگ رو گوش بدین..شاید شما هم مثل من باهاش سفر طولانی رفتین
